Çoğu bebek ve küçük çocuk, gelişmek ve büyümek için başkalarıyla temasa ihtiyaç duyan vebunuisteyen sosyal varlıklardır.Gülümserler, kucaklaşırlar, “cee-cee” veya saklambaç gibi oyunlara hevesle tepki verirler.Ancak bazen bir çocuk bu beklenen şekilde etkileşime girmez.Bunun yerine, çocuk kendi dünyasında, tekrarlayan rutinler, tuhaf ve alışılmadıkdavranışlarsergiler.İletişim sorunları,sosyal farkındalık veya başkalarına karşı ilgiden tamamen yoksun bir haldegörünürler.Bunlar, otizm adı verilen gelişimsel bir bozukluğun özellikleridir.
Otizmtanısıgenellikle çocuk 30 aylıkkenkonur.Ebeveynler, çocuklarının sağır olabileceğinden, henüz konuşmadığından, alışılmadık bir şekilde konuştuğundan, konuşmayı bıraktığından, sarılmayadirenç göstermesindenve başkalarıyla etkileşimden kaçınmasındanendişe duyduğunda sıklıkla keşfedilir.
Küçük bir çocuğun otizmliolabileceğini düşündüren erken belirti ve semptomlardan bazıları şunlardır:
- Altı aylıkken gülümsemenin olmaması.
- Dokuz aya kadar seslerin, gülümsemenin veya yüz ifadelerinin karşılıklıpaylaşımınınolmaması.
- İsmi çağrıldığında tepkivermemesi
- On iki aya kadar heceleme, işaret etme, uzanma veya el sallama olmaması
- Onaltıaya kadar tek kelimelerin olmaması
- Yirmidört aya kadar iki kelimelik cümlelerinolmaması
- Gelişimde gerilemeler görülmesi
- Herhangi bir konuşma, hecelemeveya sosyal beceri kaybı
“Klasik” otizmli okul öncesi çağındaki bir çocuk genellikle içine kapanık, mesafeli ve diğer insanlara cevap veremez durumdadır.Bu çocukların çoğu göz teması bile kurmazlar.Ayrıca sallanma, el çırpma veya düzeni korumak için takıntılı bir ihtiyaç gibi tuhaf veya ritüelistikdavranışlarda bulunabilirler.
Pekçok otizmli çocuk hiç konuşmaz.Kafiyeli konuşanlar, ekolali (bir kişinin sözlerini bir yankı gibi tekrarlayan), kendilerine “o” olarak atıfta bulunanlar veya tuhaf bir dil kullananlar olabilir.
Otizmin şiddeti, hafiften şiddetliye kadar geniş ölçüde değişir.Bazı çocuklar çok zekidir ve okula uyum ve akran etkileşimleri ile ilgili sorunları olmasına rağmen okulda başarılı olurlar.Büyüdüklerinde bağımsız yaşayabilirler.Otizmli diğer çocuklar çok daha düşük düzeyde işlev görür.Zihinsel engelli olma otizmde sık görülür.
Bazen otizmli bir çocuk sanatta, müzikte veya başka bir özel alanda olağanüstü bir yetenek sergileyebilir.
Mevcut teoriler merkezi sinir sisteminin işlevi veya yapısı ile ilgili bir sorun olduğunu gösterse de, otizmin nedeni bilinmemektedir.Ancak bildiğimiz şey, ebeveynlerin otizme neden olmadığı ve çocukluk aşılarının otizme neden olmadığıdır.
Otizmli çocukların kapsamlı bir değerlendirmeye ve özel dil hizmetlerine, davranışsal ve eğitim programlarına ihtiyacı vardır.Otizmli bazı çocuklar eşlik eden davranış sorunları , hareketlilik, yıkıcı davranışlar için ilaçla tedaviden fayda görebilir.Çocuk ve ergen psikiyatristleri, otizmi teşhis etmek ve ailelerin uygun bir tedavi planı tasarlamasına ve uygulamasına yardımcı olmak için eğitilmiştir.Ayrıca ailelerin otizmli bir çocuğa sahip olmanın getirdiği stresle başa çıkmalarına yardımcı olabilirler.
Otizmin tedavisi olmamasına rağmen, yaşamın erken dönemlerinde sağlanan uygun özel tedavi, çocuğun gelişimi üzerinde olumlu bir etkiye sahip olabilir ve yıkıcı davranış ve semptomlarda genel bir azalma sağlayabilir.
