ÇOCUK VE ERGENLERDE OBSESİF-KOMPULSİF BOZUKLUK

Obsesif kompulsif bozukluk (OKB), şiddetli rahatsızlığa neden olan ve günlük işleyişi engelleyen, tekrarlayan yoğun obsesyonlar ve/veya kompulsiyonlarla karakterize bir rahatsızlıktır. Obsesyonlar, sürekli olarak akla gelen hoş olmayan fikir, düşünce ve görüntülerdir. İstenmediği halde akla gelmeye devam eder ve sıkıntıya yol açar. Sıklıkla, gerçekçi değillerdir veya mantıksızdırlar. Gerçek hayattaki problemler veya meşguliyetlerle ilgili değil, önemsiz bir detay da kaybolma şeklindedir. Kompulsiyonlar, tekrarlayan davranışlar veya ritüeller (el yıkama, bir şeyleri düzenli tutma, bir şeyi tekrar tekrar kontrol etme gibi) veya zihinsel eylemlerdir (sayma, kelimeleri sessizce tekrarlama, kaçınma gibi). Bunları anlamsız ve gereksiz bulmasına rağmen yapmak zorunda hissederler. Zaman zaman bunları yapmamak için direnir ancak zorlanır. OKB'de obsesyonlar ya da kompulsiyonlar, çocukta önemli bir kaygı ya da sıkıntıya neden olurlar.

Takıntılı düşünceler çocuğun yaşına göre değişebileceği gibi zamanla da değişebilir. OKB'si olan daha küçük bir çocuk, örneğin bir hırsızın kilitli olmayan bir kapı veya pencereden içeri girmesi gibi, kendisine veya bir aile üyesine zarar geleceğine dair ısrarlı düşüncelere sahip olabilir. Çocuk, kaygısını gidermek için anne babası uyuduktan sonra zorunlu olarak evinin tüm kapılarını ve pencerelerini kontrol edebilir. Çocuk daha sonra son kontrol ve kilitleme sırasında yanlışlıkla bir kapı veya pencerenin kilidini açmış olabileceğinden korkabilir ve ardından zorunlu olarak tekrar tekrar kontrol etmek zorunda kalabilir.

OKB'si olan daha büyük bir çocuk veya genç, mikroplardan, bulaşıcı hastalıklardan (Covid gibi) veya sağlıksız/bozulmuş yiyeceklerle hastalanacağından korkabilir. Çocuk duygularıyla başa çıkmak için "ritüeller" (tekrarlanan bir davranış veya etkinlik) geliştirebilir. Bu ritüeller takıntısıyla bağlantılıdır; "Kontrol etmeyi veya el yıkamayı bırakırsam bu kötü şeyin olacağından korkuyorum, bu yüzden hiçbir anlam ifade etmese bile duramıyorum."

Araştırmalar, OKB'nin nörobiyolojik temeli olduğunu ve ailenin diğer üyelerinde de görülme eğiliminde olduğunu gösteriyor. olduğunu ve ailenin diğer üyelerinde de görülme eğiliminde olduğunu gösteriyor.

Çocuklar ve ergenler genellikle OKB'leri hakkında utanç ve mahcubiyet hissederler. Birçoğu bunun deli oldukları anlamına gelmesinden korkuyor ve düşünceleri ve davranışları hakkında konuşmaktan çekiniyor. Ebeveynler ve çocuklar arasındaki iyi iletişim, sorunun anlaşılmasını artırabilir ve ebeveynlerin çocuklarını uygun şekilde desteklemesine yardımcı olabilir.

OKB'si olan çocukların çoğu, psikoterapi (özellikle bilişsel ve davranışsal teknikler) ve bazı ilaçlarla etkili bir şekilde tedavi edilebilir. Aile desteği ve eğitimi de tedavinin başarısının merkezinde yer alır. Bir çocuk ve ergen psikiyatrisinden yardım almak, hem OKB'nin yarattığı karmaşık sorunları daha iyi anlamak hem de tedavi olmak için önemlidir.